نظر پیامبر اسلام راجع به ازدواج موقّت

  از آیة " فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَریضَة؛(1) زنانی را که متعه می کنید واجب است مهر آنان را بپردازید". جواز ازدواج موقت استفاده می شود. روایات فراوانی دربارة جواز ازدواج موقت آمده است. در روایت مفضل، امام صادق(ع) فرمود: " از آیة " فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَریضَة؛ استفاده می شود که متعه حلال است".
سپس فرمود: "مسلمانان در زمان پیامبر(ص) در حج و غیر حج متعه می کردند و در زمان ابوبکر و چهار سال اوّل ایام خلافت عمر، متعه رواج داشت، سپس آن را عمر حرام کرد". (2)
فلسفة ازدواج موقت همچون ازدواج دائم این است که مردان و زنان از نظر غریزة جنسی کمبودی احساس نکنند و راه ازدواج صحیح باز باشد تا دچار زنا و فساد نشوند. چه بسا زنانی که شوهرانشان از دنیا رفته و بی سرپرست مانده اند و غریزة شهوت به آنان فشار می آورد. از طرفی مردانی هستند که زمینة ازدواج دائم برایشان فراهم نیست. در اسلام راه صحیح ازدواج خوب و آسان فراهم شده تا کسی به گناه آلوده نشود.
در ازدواج موقت شرایطِ سخت ازدواج دائم وجود ندارد.

این حقیقت قابل انکار نیست که غرائز طبیعی را نمی توان از بین برد. فرضاً هم بتوانیم از بین ببریم چنین اقدامی عاقلانه نیست، زیرا این کار یک نوع مبارزه با قانون آفرینش است. بنابراین راه صحیح آن است که آن ها را از طریق معقولی اشباع نماییم و از آن ها در مسیر سازندگی بهره برداری کنیم.
در بسیاری از شرایط و محیط ها، افراد فراوانی در سنین خاصی قادر به ازدواج دائم نیستند. با افراد متأهل در مسافرت های طولانی یا مأموریت ها با مشکل عدم ارضای غریزة جنسی روبه رو می شوند.
این موضوع مخصوصاً در عصر ما که سنّ ازدواج بر اثر طولانی شدن دورة تحصیل و مسائل پیچیدة اجتماعی بالا رفته و کمتر جوانی می تواند در سنین پایین یعنی در داغ ترین دوران غریزة جنسی اقدام به ازدواج کند شکل حاد تری به خود گرفته است. با این وضع یا باید راه زنا و فحشا باز باشد یا ازدواج موقت و دائم گسترش یابد یا مانند راهبان و راهبه ها غریزة شهوی را سرکوب کرد. از بین این سه راه قطعاً ازدواج موقت بهتر و سالم تر است. (3) 

پی نوشت ها:
1. نساء(4) آیة 24.
2. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت: مؤسسه الوفاء، 1404ق. ج 103، ص 303.
3. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ‎1362ش، ج3، ص 341، با تلخیص.

منبع: نرم افزارپیامبرمهربانی